398. Wiara wprowadzana w czyn

W japońskim obozie jenieckim, brytyjscy żołnierze, szukając mocy do przetrwania trudnych obozowych dni zwrócili się ku wartościom religijnym. Modlili się razem, śpiewali pieśni religijne, czytali codziennie Biblię. Oczekiwali, że Bóg wynagrodzi ich pobożność i sprawi, że wkrótce znajdą się na wolności. Jednak wolność nie przychodziła. Jeńcy zniechęcili się do modlitwy i mieli cichy żal do Boga, że nie pospieszył im z pomocą. Zarzucili praktyki religijne. Ale po pewnym czasie wrócili do wartości religijnych, tylko na innej drodze. Zaczęli bardziej troszczyć się o siebie, wspomagali najbardziej słabych, gdy zaszła potrzeba, oddawali swoje życie za współtowarzyszy niedoli. I wtedy zaczęli odkrywać, że między nimi zamieszka Boża moc, która wnosiła światło w mroczne dni. W końcu uświadomili sobie, że istota religii nie kryje się słowach, ale w tym, co czynią dla innych, w sytuacji, gdy wydaje się, że nic dla bliźniego zrobić nie można. Cierpliwość dała im wewnętrzną siłę, a wewnętrzna siła dała im cierpliwość. (Peter J. Gomes: „Storm Center“).