967. Najszybsza sprinterka

            Choroba Heine- Medina zdeformowała nogę i stopę Wilmy Rudolf. Dziewczynka zmuszona była do noszenia aparatu korekcyjnego. Po siedmiu latach bolesnej terapii mogła chodzić bez aparatu. W wieku 12 lat chciała grać w zespole siatkówki, ale okazało się to niemożliwe. Nie zniechęciła się tym, tylko z wielka determinacją codziennie ćwiczyła z przyjaciółmi. Po rocznym treningu została przyjęta do zespołu. Kiedy jednak trener zobaczył ją grającą  zaproponował jej treningi w biegach. W wieku czternastu lat była już najszybszą sprinterką w USA. W 1956 roku Wilma została zakwalifikowana do reprezentacji olimpijskiej. Jednak wypadła bardzo marnie. To przykre doświadczenie zmobilizowało ją do jeszcze większego wysiłku. Wystąpiła ponownie w roku 1960 na olimpiadzie w Rzymie. Zdobyła wtedy trzy złote medale, co nie udało się żadnej z kobiet.             Chrystus zapowiada prześladowanie swoich wyznawców i obiecuje zbawienie tym, którzy wytrwają do końca. W osiągnięciu tego celu potrzebujemy nieraz takiej determinacji, jaka wykazała Wilma w walce o złoty medal