846.Opuszczona miłość

Przed wielu laty na jednej z wysp mieszkało Szczęście, Smutek , Wiedza, Próżność, Bogactwo, Miłość i wiele innych uczuć. Pewnego dnia ogłoszono, że w niedługim czasie wyspa znajdzie się pod wodą. Wszyscy zatem zaczęli przygotowywać łodzie, aby opuścić wyspę. Miłość zdecydowała się pozostać do ostatniego momentu. Gdy wyspa prawie całkowicie zanurzyła się w wodzie, wtedy dopiero Miłość zdecydowała się poprosić o pomoc. Szukając jej, zauważyła przepływającą obok bogato wyposażoną, olbrzymią łódź. Płynęło w niej Bogactwo. „Bogactwo, czy możesz mnie zabrać”- zapytała Miłość. „Nie, nie mogę. W łodzi jest wiele złota i srebra. Nie ma miejsca dla ciebie”- pada odpowiedź. Miłość zdecydowała się prosić o pomoc Próżność, która płynęła przepięknym, luksusowym statkiem. „Próżność, proszę, pomóż mi”- błaga Miłość. „Nie mogę ci pomóc. Jesteś cała mokra i mogłabyś mi zabrudzić statek”- odpowiada Próżność. W pobliżu znalazł się Smutek w swej łodzi. Miłość ponowiła prośbę. Smutek odpowiedział: „Jestem bardzo smutny. Muszę pozostać sam ze sobą. Nie mogę cię zatem zabrać”. Przepływało także Szczęście, ale tak było rozradowane i roześmiane, że nie usłyszało wołania Miłości. Aż tu nagle, strapiona Miłość słyszy głos: „Miłość, przyjdź tutaj. Zabiorę cię”. Miłość była tak uradowana, że zapomniała zapytać o imię starca, który zabrał ją do łodzi. Gdy dopłynęli do suchego lądu, starzec poszedł dalej swoją drogą. A gdy znikł za zakrętem, wtedy Miłość uświadomiła sobie, jak wiele zawdzięcza starcowi. Zapytała zatem Wiedzę o imię starca, który jej pomógł. „To był Czas”- odpowiedziała Wiedza. „Czas?”- zapytała Miłość- „Dlaczego Czas mi pomógł?”  Wiedza uśmiechając, uśmiechem, przez który przebija najgłębsza mądrość, powiedziała: „Ponieważ tylko Czas jest w stanie zrozumieć jak wielka i wspaniała jest Miłość” (http://www.newfunpages.com).