|

822.Alfabet Braille’a

W roku 1812 trzyletni Louis Braille uległ wypadkowi w fabryce swego ojca. W wyniku doznanych obrażeń stracił całkowicie wzrok. Gdy osiągnął wiek szkolny rodzice posłali go do szkoły dla niewidomych w Paryżu. W tamtym czasie niewidomi uczniowie korzystali z olbrzymich książek pisanych dużymi wypukłymi literami. Czytanie takiej książki było trudne i pochłaniało wiele czasu.

Pewnego dnia odwiedził tę szkołę emerytowany oficer Charles Barbier, zapoznając uczniów z pismem, które nazywał „nocne pisanie”. Był to system zapisu stosowany przez armię francuską w czasie nocnych walk. Służył on do komunikowania się żołnierzy w ciemności, bez konieczności używania światła. Informacja była zapisywana za pomocą wyciętych, według specjalnego kodu otworów w kartce. Znając ten kod, palcami odczytywało się zapisane słowa. Oczywiście w tym systemie zapisu można było przekazać tylko bardzo krótką informację.

Młody Louis Braille był zafascynowany tym sposobem zapisu informacji. Zdawał sobie sprawę, że po pewnych modyfikacjach ten system zapisu stanie się wspaniałym narzędziem w rękach niewidomych. Uprościł zatem kod „nocnego pisania” i zamiast otworów w kartce papieru zastosował wypukłe kropki. Dla ludzi niewidomych był to wspaniały wynalazek. Jednak za życia Braille’a prawie nikt nie zainteresował ani nim ani jego pismem. Dopiero po jego śmierci, której nie odnotowała nawet w lokalna prasa, pismo Braille’a zaczęło się błyskawicznie rozprzestrzeniać. I dzisiaj jest znane i stosowane na całym świecie.