Drogami Meksyku do Guadalupe

Przychodzi dzień, kiedy pakujemy torby podróżne, opuszczamy wygodny dom i ruszamy w daleką podróż, aby odwiedzić rodzinę, znajomych lub poznać ciekawe miejsca na świecie. Jedną z takich podróży nazywamy pielgrzymką. Trud pielgrzymowania podejmujemy, aby nawiedzić miejsca, gdzie Bóg w cudowny sposób dał poznać swoją obecność wśród nas. Wiele razy z parafii Świętego Krzyża w Nowym Jorku wyruszałem na pielgrzymkowe szlaki z pielgrzymami. Jeden z nich zaprowadził nas do Meksyku przed oblicze Matki Bożej z Guadalupe, patronki obu Ameryk.

Spotkanie naszej Matki i Pani z Guadalupe było najważniejszym punk- tem naszego pielgrzymiego podróżowania i jemu poświęcam najwięcej miejsca w tym albumie-przewodniku. Zdążając drogami Meksyku do Guadalupe ocieramy się o cudowną przyrodę, wspaniałe zabytki cywilizacji prekolumbijskiej i kolonialnej oraz fascynującą różnorodność kulturo- wą tego niezwykłego kraju. Jest to potrzebne do pełniejszego zrozumienia i przeżycia objawień Matki Bożej, która ukazała się młodemu Indianinowi Juan Diego z Guadalupe. Szczególną uwagę zwróciłem na kontekst religij- ny, który w każdym pielgrzymowaniu jest najważniejszy. Poznając ludy Mezoameryki dostrzegamy, jak ważna była dla nich wiara w bóstwa, którym podporządkowywali swoje życie. Urzeczeni pięknem wszechświata i swojej ziemi stworzeniom oddawali cześć boską. Słońce, księżyc, gwiazdy stawa- ły się dla nich bogami. Nie znając pełnego objawienia, zawartego w Biblii, byli przekonani, że bogowie oczekują od nich nawet krwawych ofiar z ludzi. Pośród wielu bóstw oddawali jednak cześć Quetzalcoatlowi, Pierzastemu Wężowi, który nie żądał krwawych ofiar. Potępiał on wojny i głosił miłość. Wypędzony przez mrocznego boga, miał powrócić. Czekano na niego z utęsknieniem szczególnie pod koniec każdego 52-letniego cyklu czasowego. W pewnym sensie te oczekiwania zaczęły się spełniać wraz z objawieniami Matki Bożej w Guadalupe, które wydatnie przyczyniły się do przyjęcia przez Indian wiary w Chrystusa.