47. Głód chleba i miłości

W latach 1984 – 1986 panował w Etiopii wielki głód. Kardynał Hume opisuje jedno wydarzenie z tamtych dni. Przyleciał helikopterem, wiozącym żywność do niewielkiej miejscowości w Etiopii. Na wzgórzu czekali zmęczeni i wygłodniali ludzie, którzy liczyli, że otrzymają, choć odrobinę pożywienia. Zaraz po wyjściu z helikoptera podbiegł do kardynała mały, prawie nagi chłopiec i chwycił go mocno za rękę. Gdy szli razem mały chłopiec, nie znając języka angielskiego dwoma gestami chciał coś przekazać kardynałowi. Jedną ręką wskazywał na swoje usta, zaś drugą chwycił rękę kardynała i gładził nią swój policzek.

Kardynał Hume, wspominając to wydarzenie napisał: „Ten chłopiec nie miał rodziny, był zagubiony i głodny. Przez te dwa proste gesty wskazał na dwa fundamentalne głody człowieka; głód chleba i głód miłości. Nigdy nie zapomnę tego wydarzenia. Pamiętam jak wsiadałem do helikoptera chłopiec stał i patrzył na mnie z żalem i wyrzutem, że zostawiam go samego ”.