1110. Wierność Prawu Bożemu

W czasie II wojny światowej papież Pius XII opublikował encyklikę „O Kościele: Mistycznym Ciele Chrystusa”, w której pisze o ogromnej miłości, którą Chrystus obdarza członków swego Mistycznego Ciała. Napełnieni tą miłością winniśmy nawzajem okazywać sobie tę miłość. To piękne nauczanie zetknęło się ze potwornościami hitlerowskiego nazizmu. W tej konfrontacji nie zabrakło ludzi, którzy dawali świadectwo prawdzie Chrystusowej. Należał do nich katolicki biskup Munster, kardynał Klemens von Galen. Biskup odważnie przeciwstawiał się nazistom nazywając ich „nowym pogaństwem”. Hitlerowcy obawiali się aresztować hierarchę, ponieważ cieszył się ogromnym poparciem wśród wiernych. W swoich dziennikach minister propagandy Trzeciej Rzeszy Josef Goebbels pisał, że gdy Rzesza odniesie ostateczne zwycięstwo, to wtedy władze raz na zawsze zajmą się niepokornym biskupem. Pod koniec wojny wzmogły się bombardowania. Miasto zostało zniszczone, w tym także katedra. Biskup stracił wszystko. Po zakończeniu wojny biskup został wezwany do Rzymu, gdzie otrzymał godność kardynalską.

Po powrocie z Rzymu do Munster w marcu 1946 roku, stanął pośrodku ruin miasta i katedry, a wokół niego zgromadziło się ponad 50, 000 ludzi, aby go przywitać i słuchać jego nauczania. Kardynał bardzo wyraźnie i stanowczo wskazał na zło, jakie się dokonało z powodu zlekceważenia prawa bożego i wzywał do przyjęcia Chrystusa, w którym wypełniło się boże prawo. Wierność temu prawu uchroni ludzkość przed podobnymi tragediami. Wzywał do wierności Chrystusowi niezależnie od okoliczności, w jakich się znajdziemy. Tę postawę zawarł w swoim zawołaniu biskupim: „Nie z powodu chwały i nie z powodu lęku”. Co znaczy, że nie można rezygnować z zachowania prawa bożego ze względu na ludzką chwałę i zaszczyty i nie możemy rezygnować z prawdy bożej ze względu na lęk, strach. To zawołanie powinno być wyznacznikiem zycia każdego chrześcijanina.