U źródeł wody życia

W Stanach Zjednoczonych w latach siedemdziesiątych wiele zakonów żeńskich zmodernizowało swój strój zakonny, uszczuplając welony na głowie i skracając długość habitów. Jednemu z proboszczów te zmiany nie przypadły do gustu. „Zmodernizowana” siostra odwiedziła tego proboszcza, a ten patrzył i nic nie mówił. Aby przerwać to kłopotliwe milczenie siostra powiedziała: „Ksiądz zapewne nie wiedział, że ja mam już siwe włosy”. „I żylaki na nogach”- dodał ksiądz.
 

Bil i David odśnieżali łopatami chodnik w Nowym Jorku. Obok nich przechodziły dwie siostry zakonne. Obydwaj zdjęli czapki i z wielkim szacunkiem pozdrowili je. Nagle jedna z sióstr pośliznęła się i runęła jak długa. Bili pospieszył jej na ratunek. Dawid zaś krzyczał: „Nie dotkaj jej, nie dotykaj, ona jest konsekrowana. Pomóż jej łopatą”.

Siostra zakonna wraz z dziećmi ze swojej klasy przystąpiła do spowiedzi w czasie, której wyznała, że czasami traciła cierpliwość do swoich dzieci. Ksiądz zapytał ile ich ma? Na co siostra odpowiedziała: „Trzydzieści pięć”. Ksiądz nie rozpoznając, że jest to siostra katechetka powiedział: „Siostro idź do domu i przyjdź do spowiedzi, gdy wytrzeźwiejesz”.

W czasie bierzmowania biskup zapytał jednego z kandydatów, czym jest Trójca Święta. Chłopiec odpowiedział zbyt cicho, tak że biskup go nie słyszał. „Synu, nie rozumiem cię, co ty mówisz”- powiedział biskup. „Trójca Święta jest tajemnicą naszej wiary i nikt jej nie może zrozumieć, nawet biskup”- odpowiedział chłopiec.